Nederland kan opgelucht ademhalen: de beschaving heeft haar hoogtepunt bereikt. Na de uitvinding van het wiel, de stoommachine en het internet, is daar nu hét ultieme transportmiddel: de fatbike.
Eindelijk een fiets die niet alleen de hele stoep, maar ook meteen de halve straat in beslag neemt. Want waarom zou je genoegen nemen met smalle banden en een beetje bescheidenheid, als je net zo goed kunt rondrijden alsof je een tractor bestuurt?
Scholen zijn laaiend enthousiast: niets maakt een schoolplein veiliger dan een leger pubers dat met 35 km/u, zonder licht en zonder helm, over zebrapaden scheurt alsof ze in de Formule 1 zitten. Opa’s en oma’s met rollators? Ach, die moeten toch wat beweging hebben.
De politie is er ook blij mee. Eindelijk een nieuwe uitdaging naast het controleren van fietslampjes: hoe vang je een twaalfjarige op een elektrische fatbike die harder gaat dan een scooter? (Spoiler: niet.)
En natuurlijk, laten we de esthetiek niet vergeten. Niets straalt meer klasse en elegantie uit dan een lompe stalen bakfiets-op-steroids, geparkeerd dwars over een voetpad. Het is alsof Mad Max en een fietsenmaker samen een designteam zijn begonnen.
Dus ja, laten we massaal applaudisseren. De fatbike is niet zomaar een fiets. Het is een levensstijl. Een symbool van vooruitgang. En een uitstekende manier om te zorgen dat je buren je intens haten.
Lang leve de fatbike. Moge hij nog lang ons verkeer verrijken, en ons collectieve geduld tot de laatste druppel uittesten.
