Lieve mensen, het is weer zover: het weekend heeft ons verlaten. Twee dagen lang hebben we onszelf voor de gek gehouden met het idee dat het leven leuk kon zijn. Maar nee hoor, de wekker staat alweer klaar om ons maandag genadeloos terug te katapulteren naar de realiteit: vergaderingen waar niemand zin in heeft, mailboxen die zichzelf magisch vermenigvuldigen en collega’s die je nét iets te vrolijk “Goedemorgen!” toewensen.
Het weekend was die zeldzame vriend die ineens opduikt met pizza, bier en Netflix. En wat doet die vriend? Precies: die vertrekt weer zonder pardon, meestal net op het moment dat jij denkt: hé, nu begint het leuk te worden.
En dan is er altijd die ene optimist die zegt: “Ach joh, voor je het weet is het weer vrijdag.” Ja, dank je, Hans. Jij denkt zeker ook dat regen “gezellig” is en dat 7:00 uur een “mooie tijd” is om op te staan.
Dus hier staan we weer: op zondagavond, met de zondagavondblues en het gevoel dat we bedrogen zijn door de kalender. Het weekend is dood. Lang leve de maandag.
